Medemblik - Stavoren (24 km)

 Gelopen op zaterdag 20 april 2024 met Emmeke

Ontbijt met de bouwvakker met sik. Eieren lopen, cake in de tas. Het lijkt wel het theater van de lach, met deur open, deur dicht..

De kleding is opgedroogd (met uitzondering van de kletsnatte handschoenen en het vel met wijzigingen). Wij gaan om half 9 op pad. Bij de bushalte direct alweer een plensbuitje. Medembui. Even schuilen en weer door. Maar als we bij het IJsselmeer zijn is het droog. We geneiten bij de picknickbank van koffie en cake met uitzicht. Peter Faber zit even later niet op het bankje. Destijds toch echt wel!

Bij Wervershoop is molen De Hoop eigenlijk nog niet open. De vrijwilligersclub neemt afscheid van twee jarenlange trouwe krachten, die helaas door dementie en Parkinson afscheid moeten nemen. Wat een saamhorigheid hier. Wij krijgen er koffie, terwijl de heren worden toegespeecht.

Nu komt er een saai stuk, immer gerade aus langs een autoweg. Dit is de bloom valley. De ene bollenschuur na de andere. In het zonnetje vinden we weer een picknickbank met uitzcht op een scharrelend konijn, achter een sportcentrum. Gek genoeg komt Enkhuizen maar niet in zicht. Uitiendelijk natuurlijk wel. Met donkere lucht duiken we een koffietent in, en kopen er koffiebonen. Domme actie.

Even een bekend pashokje in en ruim op tijd staan we bij Bep Glasius, de boot die ons naar de overkant brengt. Vlak voordat de bui losbarst wordt de loopplank klaar gelegd. Maar twaalf passagiers aan boord, gezellig aan de plastic kleedjes met plastic plantjes. Schuimkoppen op het IJsselmeer, noordenwindkracht 6.

Welkom in Stavoren. Het hotel verwacht ons. Niet in het wijnvat, maar een gewone kamer, in de gang van kamer 11 tot en met 12. En eerst een hapje eten beneden in de serre. Dag 2 is binnen. Morgen dag 3!

 

Nieuwe Niedorp - Medemblik (23 km)

 Gelopen op vrijdag 19 april 2024 met Emmeke

Elke vrijdagmorgen is er kaas in Alkmaar, kaas, kaas,kaas. Franse toeristen vragen mij waar de trein naar Alkmaar vertrekt. In vloeiend Frans vertel ik hen dat ik dezelfde trein neem en dat het de volgende is, hahaha.

Op de natte gronden is het toch gelukt: de bloembollen zijn uitgekomen de afgelopen weken. En nu wij er lopen, zijn de tulpen volop in bloei. Dat is toch wel superleuk van dit wandelpad: dat je daar pal langs loopt. Op de velden zijn ziekzoekers actief. 

Donkere wolken boven ons en af en toe is er opeens een plensbui. Tegen de tijd dat we de regenponcho aan hebben is het dan weer droog. Maar we worden er wel kletsnat van. Onze hoop is gevestigd op ... de horeca in Lambertschaag. Maar het hotel op de hoek is dicht. We ontdekken een benzinepomp er pal achter. Daar staat een koffie/thee-automaat en genoeg barkrukken om onze druipende kleding op te draperen.

Langs dartelende lammetjes en een zwart schaap zetten we onze tocht voort. In de verte tuft Bello over de velden met een stoomwolkje, als in een animatie. Ik kan het wel- ik kan het wel - ik kan het wel...

In Twisk en Opperdoes zijn een paar mooie straatjes met gevels en grachten. Ik liep er niet lang geleden ook. De skyline - dat wil zeggen de toren- van Medemblik wordt zichtbaar. We lopen langs het spoor en zien aan de overkant al de koelbox binnen gebracht worden in onze B&B. Wij doen eerst een portie bitterballen bij Twikkel, smikkel smikkel. Met boodschapjes van de plaatselijke supermarkt in de toch nog gevonden blauwe opvouwbare tas bellen we rond half 5 aan. Een mooie, warme kamer met uitzicht op de lege treinbaan.

Hier gaan wij de eerste uren niet meer de deur uit. First dates en Twee voor twaalf, bellen met het thuisfront en vroeg naar bed. Er kunnen nog twee dagen komen.

Orvelte - Hooghalen (27 km)

 Gelopen op vrijdag 12 april 2024 met Wendeline

Spoor 22 op Zwolle is inmiddels een bekende voor ons. En dat geldt ook voor station Beilen met de Campina (voorheen Domo) fabriek. We nemen er de bus naar Orvelte en zetten vanaf daar onze eerste meters op de etappe van vandaag. De eerste gasten zijn al gearriveerd in het museumdorp. Wij lopen direct het dorp uit over het Oranjekanaal de weilanden en bossen en heidegebieden in. Dag bewoonde wereld, wij komen even niemand meer tegen. Zalig. Wilgenkatjes, dennenbomen, raar soort oranje gras op de weilanden. Het Pieterpad loopt hier ook. Maar we weten het niet meer van 2011.... Er is ook een flinke omleiding, maar daar waren we ongeveer op voorbereid.In elk geval is het niet meer hupsen van heidepol naar heidepol vanwege de nattigheid, zoals vorige etappe.

We verheugen ons op de koffie in Elp. Maar helaas helaas: het pannenkoekenrestaurant gaat pas om 16 uur open en middenin het dorp wacht nog een teleurstelling. Hotel De Koekoekshof is wel open, maar de hoteleigenaar laat ons weten dat het restaurant niet open is. De leugenaar ;-). Dan maar pontificaal op het bankje voor het hotel water drinken.

Nu lopen we richting nog weer een veengebied. De route is her en der hier ook omgeleid.Maar hier zijn veel fietsers. We zijn benieuwd of we van deze kant Kamp Westerbork kunnen betreden. Bij het Westerborkpad een paar jaar geleden kwamen we van de Hooghalense kant. Maar zeker lukt dit. Gek hoor, om opeens bij het nationale monument te staan met de omhooglopende rails. We nemen er 2 kilometer het pendelbusje over het kamp naar het Herinneringscentrum. De stem op "het bandje"in de bus vertelt ons dat het kamp op 12 april 1945 is bevrijd. Vandaag 79 jaar geleden dus.

Naar Hooghalen is het toch ook nog een kilometer of 3 lopen, maar we zijn ruim op tijd voor de bus naar Beilen. Het meisje op wandelschoenen uit Haren haalt de bus gelukkig ook op haar gemak.

Volgende keer de afsluitende etappe van het Drenthepad!

Nederasselt - Grave (6 km)

 Gelopen op zondag 7 april 2024

Zin in een middagwandeling. En er schijnt een historisch festival in Grave te zijn, waarbij 1674 wordt nagespeeld: het beleg van Grave. Gelukkig lukt het me om het stadje in te komen. Daarvóór struin ik langs de Maas en over de John Frostbrug. Ik loop de route ook terug, met net wat andere paadjes, maar natuurlijk ook weer over de brug.