Gelopen op woensdag 11 augustus 2021
Bus 57 is de basis van het Krijtlandpad. Hij brengt me overal. En vandaag is dat halte Roodbeen in Epen. Om 10 uur wandel ik met een omweggetje naar de Volmolen. Als je het niet zo weten is niet te zien dat hier vorige maand de waterramp was. Het gras is nog wat plat en de waterstand van de Geul is nog steeds hoog. Mijn pad loopt van het riviertje vandaan, omhoog de weilanden in.
Door gemaaid lang gras klauter ik omhoog en via de typische draaihekjes kom ik in het bos. Smalle paadjes met aan weerszijden brandnetels. Heel goed gemarkeerd, dat dan weer wel. Na anderhalf uur bereik ik het punt dat ik herken van mijn rondje Vaals. Ik heb toen een shortcut gemaakt in de buurt van Vijlen. Nu loop ik de anderhalf kilometer in tegengestelde richting, nadat ik overigens een enorm grote zwarte hond heb laten passeren.
De spitse kerktoren van Vijlen slaat twaalf. En drie. En nogmaals drie. En nogmaals drie. En beiert dan aan een stuk door. Is dit de frequentie voor een begrafenis? Ik kom het niet te weten want vóór Vijlen buigt het pad af, via een voorde (doorwaadbare plaats in de rivier). Ik ben nu meer uit de bossen en loop tussen enkele maisvelden en vooral veel korenvelden. Kruisbeelden op diverse plekken. Hier zijn ook wat meer fietspaden, en dus meer recreanten.Behalve op een smal pad dwars door de korenvelden.
Mijn vlaaimoment is pas bij Wittem. Het klooster is niet meer in gebruik, maar om de hoek zit nog wel café Oud Wittem. De laatste kilometers naar Gulpen zijn weer de karakterkilometers door de beklimming van de Gulpense berg. Op de Markt in Gulpen is het enorm druk. Ik vlucht een bakker in voor vlaai voor het thuisfront. Na vijf jaar eindelijk de smurvenvlaai gespot! Maar die is me te groot. Ik spring met een gebaksdoos snel de eerste de beste bus in waar Maastricht op staat. Maar ja, het is bus 57. Dus maak ik eerst nog een tour van een uur door heel Zuid-Limburg voor ik weer op station Maastricht beland. Geen straf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten