Soort van gelopen op vrijdag 23 april 2021 met Emmeke aan mijn arm
Het begon zo goed vandaag. Verse jus d' orange en een croissantjes deux van die daar. Een stralende zon en een goedgevulde rugzak. Pieterburen om 08.15 verlaten via het Wilgpad. Een mooi betonnen paadje langs de kleivelden. Een weidse horizon en een wegschietende haas. Een ontzettend aardige aardappelboer. Een mooie kas in een tuin. En dan daar - zo gemeen- die kuil in de weg. En daar valt Emmeke. Pijn.
Voorzichtig schuifelen we verder. Is dit niet net als bij de Vierdaagse? Gewoon even op gang komen? Gewoon koffie uit de thermoskan met een plak cake en dan gaat het wel weer? Misschien wel,. misschien niet. Bij het monument voor de gevallen dwangarbeiders die hier de polder indamden hebben we in ieder geval een fijne stop. We besluiten het erop te wagen en niet linea recta naar station Warffum te wandelen. Gewoon eerst naar de Waddendijk en koers houden op Uithuizen.
Maar na de stop wordt het schuifelen strompelen. Vooral bij de overstapje op de grasdijk. We blijven zowat hangen op een hek, wat natuurlijk wel hilarisch is. En dan die tientallen mekkerende lammetjes om ons heen. Bij de Klutenplas nemen we nog weer pauze. Een slobberende lepelaar stofzuigt in de plas. Maar de enkel wordt dikker en dikker. Het strompelen wordt nu hinkepoten. Bij Café 't Zielhoes in Noordpolderzijl houden we halt. We bellen een taxi en vragen om paracetamol. Met gehandicaptenkrukje klauteren we de taxi in. Hoe schoon is station Usquert. Wonderschoon. En een wonderlijk eind van onze tweedaagse...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten