Gelopen op zaterdag 16 januari 2022 met Margot
Met deze wandeling heb ik alle etappes glopen die staan beschreven in het gidsje van Kees Volkers: Wandelingen buiten de binnenstad van Nijmegen. ondertitel van deze urban walking-gids is: gegarandeerd onregelmatig.
Nou dat hebben we meegemaakt vandaag! Eerst nog niet zo, hoor. Gewoon begonnen bij de Oude Kiosk Hunnerpark. Aan de overkant steile trap naar beneden. Wat een leuk wijkje hier. Langs het Gemaal van 1933 en een oude bekende ontmoet op de brug richting strandjes. De gids is echt opvallend helder in omschrijvingen, dus de markering in het veld missen we niet.
Voor Tiengeboden hebben we onze coffe-to-go al genoten bij De Oude Waal. In dit gebied zijn sporen zichbtaar van de voormalige kleinsteen-industrie. Een transformatorhuis en een excavateur. Dat weten we dan ook weer allemaal. Met een 'loop' komen we bij Oortjeshekken. Ook hier mazzel. Want de toiletten zijn in gebruik. En als dank kopen we een appeltaartje die we buiten opeten.
Kerk en kasteel en duiventil van Oud Oij zijn verderop ook interessant. De vroegere pastorie is door water verzwolgen in de 19e eeuw. Een deel van de kerk is daarna verbouwd tot pastorie: het schip werd woning. Na Oud Ooij wordt het al iets modderiger richting het kerkje van Persingen. Eindelijk dit kleinste dorpje van Nederland eens bezocht, via de poort van Persingen.Klinkt veelbelovend, maar is gewoon een tuinpoortje langs afvalbak.
Bij een bankje pakt Margot haar camera zodat ze mij kan filmen, terwijl ik een speech improviseer die ook nog af moest. Zeer voldaan lopen we weer verder. Richting trekpontje. Twee Poolse meisjes zijn - met koude handen- aan het wiel aan het draaien. Wij eten een broodje plus ei op het naastgelegen bankje, want ze willen het zelf doen. De stepjes vallen om en moeders fiets valt met rugzak bijna in het water, dat hier Het Meer heet.We koelen wel wat af, want ook de toch op de pont willen de meisjes zelf doen. Eindelijk aan de overkant worden we gewaarschuwd door twee wandelaars die het pontje terug nemen. Het is ZEER modderig. Moeder en meisjes gaan dus voor de derde keer het pontje op, maar wij zijn goedgemutst: als deze wandelaars de modder hebben doorstaan, dan kunnen wij dat ook. En natuurlijk kunnen wij het. Maar een avontuur is het wel! Over takken, door bosjes, slikkerdeslik, wegzakkend en glibberend.
Met een hoge voetbrug steken we de oude Rijksweg over. Een tafereeltje met bomen aan de overkant is net het plaatje van Naar de Plassen van Stap op. Via de Notre Dame school lopen we Ubbergen in.Ik dacht dat ik nu in bekend gebied zou komen, maar Pieterpad en Streekpad Nijmegen nemen hier toch net een andere route. Nu worden we over het Kops Plateau geleid, wat ik alleen nog van naam kende. Een kop thee op een bankje trekt de aandacht van veel honden.
Daarna is het immer gerade aus totdat we weer bij de Kiosk Hunnerberg zijn. Met kilo's modder aan de schoenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten