Gelopen op woensdag 19 augustus 2020 met Emmeke
Laatste etappe van het Grenslandpad! We lopen hem oost-west, vanwege OV-logistiek. Hoe heerlijk is het om in alle vroegte op te staan, thee en koffie geserveerd te krijgen bij je Limburgse Courant. Buiten loeien de koeien. Thorn is ontwakend. De rugzak op en wij stappen het vlonderpad op dat half vermolmd is. De grote grazers staan hopelijk op veilige afstand. Met natte voeten bereiken we de overkant van het grashooiland en zijn al in België. We lopen fout waar de weg overgaat in een zandweg. Dus met een extra ommetje komen we weer op de route. Opvallend vandaag: we komen minstens vijf loslopende oude mannetjes tegen.
Het mais staat hoog en is verdord. De zon begint alweer te branden. De akkers worden met chemicaliën besproeid en achter de hoge schuttingen wordt vast ook met chemicaliën geprutst. Varkensboerderijen stinken naar bedorven ham. Maar we overleven Neeritter en Molenbeersel. Niet in het minst door een paar aardige kapelletjes waar we op adem komen. Hier is schaduw en wat stoelen. Lang leve de BVO-tjes.
We willen niet weer fout lopen, want Schiphol moet wel gehaald vandaag ;-) Vlak voor de grens lopen we nog weer langs wat explosiegevaarlijke terreinen, maar dan is toch Stramproy in zicht. We strijken neer op het terras en vieren de afronding met een stuk kersenvlaai. Terwijl het erelid van de schutterij begeleid wordt naar de kerk, vangen wij een wesp en blikken wij terug op een groots avontuur. Wat een pad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten