De Dommel treedt uit zijn oevers. Wat heeft het veel geregend. Toch gaan we het avontuur aan. Met GPS zullen we desnoods over alternatieve asfaltwegen ons doel van vandaag bereiken. Vandaag laten we ons niet dwarsbomen door het klimaat. Een paar weken geleden moesten we deze geplande etappe al verzetten. Hevige sneeuwval maakte het ons onmogelijk om Eindhoven te bereiken. En ook het lopen van 27 km zou niet mogelijk zijn geweest.
Over de universiteitscampus lopen is leuk. Dat deed ik laatst ook met het Overijssels Havezatepad, maar dan in Enschede. Nu dus Eindhoven. Daarna duiken we onmiddellijk de natuur in: modderige bospaden. De Dommel houden we op een afstandje.
Horeca is er nauwelijks. Onverwacht duikt er in de jachthaven van Son een restaurant-café op. We delen er een stuk appeltaart. Dat past bij de markering die we een paar keer tegen komen: wat een mooi stuk! Weer op pad focussen we ons: waar is Jan die hier woont? We zien diverse mannen die op afstand hem zouden kunnen zijn. Ook bij de Thermae Son zien we hem niet. En evenmin in de kerststal.We raken wel aan de praat met een andere Jan met hond.
Het is een afgelegen gebied hier. Ver weg van openbaar vervoer. Langs Brabantse vennen natuurlijk ook weer. En over een weiland waar 6400 jaar geleden al mensen woonden. Het doet me denken aan de show van Pieter Derks, waarom de homo spaiens zich in vredesnaam vestigde in Nederland..
Er lijken twee mannen in het weiland te zoeken naar bronzen of ijzeren voorwerpen. Als we dichterbij komen blijken het rattenvangers met lieslaarzen.
Ongemerkt leggen we de 27 kilometer af. Eenmaal bij de bushalte in Sint Oedenrode schiet ik snel een bus in, en Wietske een ander. Hmm, dit had beter gekund. Ik leg een lange lange busreis af. Maar dat mag de pret niet drukken. Het was een heerlijke wandeldag. Deze maand nog doen we onze laatste etappe van het Brabants Vennenpad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten