Voor acht uur zijn we al de wijk uit van Maasland. In de stroom met fietsende scholieren wandelen wij naar Maassluis. De kerstverlichting hangt er al. Wat een sfeervolle plaats is dit toch. De boten in het binnenhaventje, de toren van de kerk, .... Via een trap met namen komen we bij de Nieuwe Waterweg. Een wit hotel in aanbouw op de kop.
De autoponten gaan heen en weer. In de verte de rookpluimen van Pernis. Wat is het toch mooi van een tweedaagse dat je 's ochtends gelijk in het wandelritme bent en een stad (of de natuur) ziet ontwaken. Het zonnetje schijnt en we kijken onze ogen uit. Vooral bij de Calandbrug, die juist omhoog gaat omdat twee Malteser schepen er onderdoor varen. Het schip heet Amandine. Dat brengt ons bij het liedje van Yves Duteil. Het bankje voor ons staat precies op de goede plek.
Alles is overigens perfect bewegwijzerd. Vandaag moeten we alleen oppassen dat we niet meebuigen met het Grote Rivierenpad, maar westwaarts doorgaan richting Brielle. Ook dat is overduidelijk gemarkeerd. Brielle is een prettig weerzien. Emmeke is er sinds vorig jaar niet weggeweest, zo blijkt aan de affiche aan een muur. "Ze ziet er nog goed uit ondanks een jaar hangen". Bij het Hoofd van de Commandant proeven we de lokale taart bij de lekkere koffie. Aan de andere tafel hebben ze het over miljoenenprojecten, wij keuvelen over andere dingen.
Een rondje om de kerk en daar gaan we het stadje weer uit. Nu struinen we langs duinstruwelen. Verlaten campings en bungalowparkjes. Eigenlijk is het er nu in november vooral luguber. Zo afgelegen en verlaten.
Langs de Stenen Baak stappen we stevig door vanwege loslopende honden. En die stevige pas houden we vol tot eindpunt Oostvoorne. Bus 103 komt er binnen 1 minuut aan. Dat is boffen. In het nieuwe jaar pakken we vanaf deze bushalte de draad weer op. Fijn vooruitzicht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten