Vandaag noemen we het geen wandeldag, maar een trainingsdag. Over twee maanden begint immers het Vierdaagse-avontuur. We willen een etappe lopen die rond de 40 km is, en die zo veel mogelijk op asfalt loopt. Nou, die is snel gevonden: die ligt op "ons eigen" Groene Hartpad.
Bij het startpunt in Vlist liep ik vorige maand nog met Koningsdag, toen op het Floris V pad. Nu blijft de zon achter de wolken. Het Groene Hart ziet er daardoor minder idyllisch uit. Het heeft vannacht veel geregend, dus het is wel heel prettig om geen soppige sokken te krijgen door kletsnatte graspaden. En nog een voordeel: het asfaltpad loopt in 1 lange slingerende lijn van Vlist naar Ijsselstein. We hoeven niet in het wandelgidsje te kijken, dus kunnen volop bijkletsen. Onze vorige wandeling was toch alweer een maand geleden ;-)
Wat zien we onderweg vooral in de categorie fauna? Lammetjes, schapen, schapen die op koeien lijken, kleine meerkoetjes die ruzie maken, geitjes en één grote geit aan een paal, en dus inderdaad veel koeien. Op een cruciaal punt is dat even wat minder: een stuk of 8 koeien blokkeren onze weg op de Tiendweg tussen Ijsselstein en Montfoort. Durven we er echt niet langs? Nee. Lopen we dan maar een stuk om over de provinciale weg? Ja. We lopen 100 meter terug en wie zijn onze helden? Boer Hielke en Sietse die zich verbazen over de schijterigheid van deze twee burgertrutjes. Hun advies: gewoon praten tegen de koeien, dan doen ze niks. Gelukkig zijn zo ook zo aardig de acht koeien even 20 meter verder te laten grazen. Wij vervolgen de Tiendweg weer.
Wat zien we onderweg in de categorie flora? Veel gezellig "onkruid" langs de weg: boterbloemen, paarse klaver, fluitekruid. En wat blijven die knotwilgen mij toch bekoren.
De dorpjes en stadjes die we passeren zijn leuk. Benschop is niet meer dan twee grote kerken. Maar Ijsselstein en Montfoort hebben een mooi oud centrum met stadspoort zelfs.In IJsselsteijn is er markt, dus zien we bakkerij 't Stoepje weer. Er worden spinners verkocht. Linschoten heeft ook een paar oude straatjes. Onze twee grote pauzes doen we bij Joris in Ijsselstein en bij het Oude Stadhuis in Montfoort. Joris heeft appeltaart met dikke zool-bodem, en bij Het Oude Stadhuis is alles met een T.
Over de laatste 7 kilometer valt ook nog wat te zeggen. We lopen dan in rustiger tempo en met wat verwensingen en zuchten. Bij mij zit er iets in mijn linkervoet niet goed, en Emmeke's bovenbenen schieten in de volledige kramp. Een face-time gesprekje bij het Huis te Linschoten brengt wel wat verlichting.. Toch is het flink doorbijten om het station van Woerden te bereiken. We zullen zien hoe fit we morgen zijn. Gelukkig is het nu nog niet de Vierdaagse.
 |
| IJsselsteijn |
 |
| Montfoort |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten