Het blijft een eind weg, deze route. Vooral op een doordeweekse dag, en wanneer je langs Eindhoven moet in de ochtendspits. Toch weten we: zodra we aan de wandel zijn, zullen we we de autostress acuut vergeten. Dus bijten we nog even door wanneer we auto 1 in Luijksgestel hebben achtergelaten en met auto 1 een half uur over lokale wegen naar Bladel tuffen.
De markt in Bladel is niet superverheffend.: geen oude brink of mooie kerktoren. Maar wel een koffietent (met de naam Tast toe) die open is, dus ons hoor je niet. Wanneer we Bladel verlaten via een parkeerplaatsje en mooie kapen gewijd aan Franciscus, zijn we al snel op zandwegen in het bos. En die houden we de komende 21 kilometer. Vooral dennenbos. Het is een van de eerste zachte voorjaarsdagen. De bloesem zien we op deze toch niet, maar toch voelen we ook hier dat de winter voorbij is. Eigenlijk hebben we allebei nog nooit bewust gezien dat ook een naaldboom in lentebloei kan staan!?
Een eekhoorntje is uit de winterslaap en sprint een boom in als wij er aan komen. De vakantiewoningen van Landel Het Vennenbos zien er nog exact hetzelfde uit als in de tijd van Sporthuis Centrum begin jaren '70.
Deze etappe is heel goed gemarkeerd. We aarzelen nergens. Zelfs als de route iets is verlegd her en der, kunnen we van de markering op aan. Horeca ligt ook precies op de plek waar je hem hebben wilt: op de grens met Belgie na een kilometer of 14. Restaurant In het Wilde Zwijn heeft een groot terras in de zon, terwijl binnen het haardvuur knispert. Wij kiezen voor buiten en kijken uit op een grenspaal met de sticker van het Grenslandpad.
Ook de laatste acht kilometer lopen door bos en ook een stuk langs een heideveld. De autokilometers zijn al lang vergeten. Wel bedenken we: is het mogelijk dat we volgende keer een weekenddag gaan?
 |
| Luijksgestel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten