Na een ontbijt tussen Chinezen verlaten we hotel Geertien in Muggenbeet. Na 300 meter zijn we bij de bushalte. Het is voor Emmeke een duidelijke noodgedwongen keus: zij pakt de bus naar Giethoorn, en ik ga te voet.
Daar ga ik dan na een laatste zwaai. Ik trotseer acht op mij af huppelende briesende stiertjes (achter een hek), vier ganzen op een bruggetje dat ik ook moet passeren, een enorme lobbes van een hond en een klein keffertje. Met zijn tweeen wandelen is ook om die reden dan toch prettiger..
De Weerribben zijn natuurlijk fantastisch gebied. Bootjes dobberen achter het riet. Vissers werpen hun hengel uit. En fietsers kijken bij elk knooppunt of ze nog de goede route rijden. Voor mij is de etappe goed aangegeven. Bijna alles loop ik vandaag op fietspaden, dat is wel een beetje jammer.
Door Giethoorn wandelen deed ik vaker, maar nu voor het eerst de rood-witjes volgend. Het is er gezellig druk aan het worden. Er is van alles: Arabische mensen in rolstoelen, monniken in oranje gewaden, Chinezen in pak met gymschoenen er onder en veel Hollandse frisse Vutters.
Op het terras van de Fanfare treffen we elkaar en hebben we een geweldige lunch, bestaande uit een warme wafel met kersen. Een folk-combo van vijf mannen op leeftijd speelt en zingt er zeemansliederen op banjo en gitaar. We sluiten de wandeletappe af met een tocht per fluisterboot, wat goed hoorbaar is als je maar stil bent.
Bij de bushalte van ds Hylkema pakken we bus terug naar Zwolle. Over twee maanden gaan we verder, hopelijk dan zonder spierproblemen of andere blessures of wat dan ook...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten