Half 9 ben ik al op station Venlo. Wietske kort na mij. Zij komt met het ongelooflijke verhaal dat zij vannacht door stemmingen op het spoor pas om 03.30 uur thuis was! 19 kilometer wandelen op anderhalf uur slaap... zal dat lukken?
Eerst maar koffie bij de kiosk en een papieren kaartje kopen voor het internationale ticket naar Boisheim. Dit treintje vertrekt ieder uur en doet er maar een kwartier over. Zo zijn we om 09.20 op Boisheim, dat er nog even armetierig uitziet als voor de zomer. De aanlooproute ken ik nog goed, dsu vlot wandelen we bij de geelrodemarkering, nu noordwaarts.
Een eng viadcut onderdoor, waar een man met een electrisch onthoofdingsmes ons opwacht en een hardloopster er getuige van is. Haha, we zijn in Derrick-sferen.
Ondanks het geruis van de snelweg is het een mooie route langs beekjes en meren. In de kleine gehuchten is het volop kerst, met rode sokken aan de muren.
De stop nemen we bij één van de molens onderweg: Lüthe Mühle. Twee notekrakers staan aan weerszijden van de voordeur. Op het terras staat een ijzeren kerststal. Binnen alles in kerstsfeer met rode houten hobbelpaardjes, adventskrans en de kerstman. Kaffee mit Kuchen. Gemütlich!
Buiten is het ondertussen al heel de dag windstil en een graad of 15. Het lijkt werkelijk voorjaar. We komen langs bloeiende koolzaadvelden en gras bedekt met madeliefjes. We wandelen over een meanderend pad door een walhalla voor vogelaars en kijken mee door de mega-cameralens vanuit een vogelhut. Helaas horen we geen roerdomp en zien we geen ijsvogel.
Het laatste stuk moeten we aftakking naar Venlo nemen. Een mooi stuk bos, waar we de grenspaal missen. We kijken neer op de stad Venlo vanaf een bos met bult. Dan de rand van Venlo in met mega-bungalows. Hoe meer we in de stad komen, hoe shabbie-er het wordt. We zien de roodwitte markering van het Pieterpad langs de spoorlijn. We gaan niet naar hotel Rembrandt, maar lopen stevig door: met een gelukkie zijn we precies op tijd bij het station om ín de trein te springen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten