Pjoe, dat valt niet mee. de natte schoenen zijn ondanks de kranten niet veel droger geworden. Ik heb gelukkig wel mijn nieuwe wandelschoenen in de rugzak, maar Emmeke wurmt haar voeten in de koude kleffe wandelstappers. Het goede nieuws is dat we starten met een geweldig ontbijt en dat buiten het zonnetje schijnt.
We gaan dus gewoon verder op het Pelgrimspad. Het tempo wat lager. Maar - en dat komt echt niet door de zon- het is vandaag een stukken mooiere etappe. Nauwelijks graspaden, maar leuke doorkijkjes doordat we op dijken lopen, meer afwisseling tussen rivierlandschap en bossages, en wat altijd leuk is: een pontje! Maar voor we in Gorinchem zijn voor dat pontje hebben we al aardig doorgebikkeld. Er is nergens een koffietent open, en de lange zwarte rokken fietsen ons aan alle kanten voorbij. De kaart lijkt wel een andere schaal te hebben, zo lang duur het eer we Gorkum bereiken.
Maar dan hebben we ook wat: koffie en appeltaart op een terras. Gratis wespen erbij. Even op een bankje aan de kade wachten op de veerpont naar Woudrichem. Inladen met 40 scholieren van de reformatorische school. In de verte het torentje van Slot Loevestein. in Woudrichem zijn we allebei nog niet eerder geweest. Erg leuk! Lijkt een beetje op Buren: oude gevels, klinkertjes op de weg, grappige vintage-winkels en wat leuke horeca.
Als we Woudrichem verlaten wordt het strompelen van Emmeke hardnekkiger. De stijfheid kan er niet worden uitgelopen. Dan nemen we een kloek besluit. Zij neemt de bus, terwijl ik de laatst 7 kilometer doorstap. Rendez-vous in Brakel. Zo gezegd zo gedaan. Een knusse zwarte-kousen-kraam op de markt in Brakel, een krentenbol en een bakje frambozen. Wij gaan voldaan de buurtbus in. Over een maandje vervolg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten