Holladiejee, precies tegelijk komen we aan op de parkeerplaats van station Voorschoten. Manlieven hebben een eigen programma, wij gaan 9.30 uur aanvangen met de laatste etappe van het Marskramerpad. Koud, maar zonnig, en in tegenstelling tot vorige week zero wind.
Bekend gebied voor ons, én goed gemarkeerd. Vogelspotters met verrekijkers om de nek, en hardlopers met mutsen op het hoofd. Meerkoetjes in de sloot, gegak van een gans, en een flinterdun ijsvlies. Koude voeten van mij, pijnlijke voet van Emmeke, maar daar denken we niet aan.
Op Landgoed de Horsten rijdt de marechaussee rond. Zal er wel vaker rijden, maar valt ons extra op: tien dagen na Charlie Hebdo. De seringenberg is in al die jaren niets veranderd. In de klimboom ervoor klauteren ook nu een paar kinderen. Bij de theekoepel tanken we bij met koffie, tussen Haagse Indiers en hertengeweien. De kilometers erna volgende een landgoederen fietsroute. Wat staan hier een mooie buitenplaatsen, eigenlijk pal naast de N44. Geklop van een specht, een wegschietende eekhoorn. Bij landgoed De Wittenberg nemen we op een bankje onze lunchpauze met zicht op een doppie van een roodborstje.
 |
| ingang De Horsten |
 |
| Seringenberg |
Wat een sjieke wijk, dat Marlot. En waarom ken ik dat niet? Zodra we Den Haag verder binnen lopen (Zandvliet is plat!), ziet Emmeke de eerste bekende. De klok van Den Haag CS staat als vanouds op het stationsplein. Door de stad is het kriskras lopen langs de Haagse highlights: Schouwburg, Mauritshuis, Binnenhof, Paleis Lange Voorhout etc.
 |
| Landgoed De Wittenberg |
 |
| Huize Marlot |
Bij Juliana's nemen we een tonic en dan gaan we de laatste 7 km lopen. De rood-witjes dansen voor onze ogen. Deze etappe liepen we met het Hollands Kustpad twee jaar geleden in omgekeerde richting. Dus de bekende plekken: Vredespaleis, Indisch Monument, Rosarium, Badkapel, Circustheater en ja: het Kurhaus!
De mannen komen er ook net aan en na een fotoshoot (met de trieste pier op de achtergrond) duiken we een etablissement in voor verse jus d'orange.
 |
| De roodwitjes dwarrelen voor onze ogen |
Tot slot lopen we nog 1,5 km naar De eetkamer van Scheveningen. Superrestaurant ! Ik krijg een rood-witje van Emmeke! Feestelijk besluit van 360 km wandelafzien en wandelplezier. Wat is Nederland mooi van oost naar west. Wat waren de vriendelijkste en meest opmerkelijke personen op ons pad? We blikken terug. En kijken vooruit. Wat nu? Bijkomen en de agenda gaan trekken voor het Pelgrimspad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten