Het gaat opeens rap: we hoeven nog maar 120 van de 360 km en dan zijn we bij eindpunt Scheveningen van het Marskramerpad.
Maar de ochtend begint niet zo rap. Vertraging op het spoor en allebei niet fit na een slechte nacht. Dan kan je dus wel eens iets vergeten, zoals uitchecken op station Amersfoort. En daar pas na een dik kwartier wandelen achter komen. We zijn al bij het dierenpark en het is al 11.45 uur. Pech, we lopen door en zullen ons later wel in de electronische terugdraairegelingen verdiepen.
Nu om ons heen kijken: de hei bloeit nog, terwijl de blaadjes vallen. De herfst is vroeg ingezet. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, paddenstoelen kom maar gauw. En daar zijn ze: reuzenzwammen die we in Soesterduinen tegenkomen. Een wandelaar vertelt ons dat het een vrij zeldzame parasiet is die leeft op oude wortels. Op de Lange Duinen loop ik op bekend terrein. Hier wandelde ik anderhalf jaar geleden en twee jaar geleden op het Trekvogelpad. Emmeke heeft het nog tegoed hier.
Bij de spoorwegovergang (Soest- Den Dolder) appen we foto 1 naar het thuisfront. En nu begint het dwalen. Bij bordje 'verkorte route' linksaf en bij picknickbank rechtsaf. Een wandelaar van de NS wandeling loopt met ons op en neer. En een geestelijk/lichamelijk gehandicapte wil helpen, maar komt niet verder dan dat wij mooie benen hebben. Een lokale inwoonster zegt dat we gewoon haar moeten volgen, want zij komt hier dagelijks en weet de weg naar Den Dolder. Allemaal goed bodoeld, maar je hebt nooit de kortste route nodig op een LAW-pad. Dus zijn wij eigenwijs, negeren haar advies en een heel oud verkleurd rood-witte markering en gaan rechtsaf een nieuw fietspad af. En laat die eigenwijsheid nu beloond worden. Sorry NS wandelaar, wij zitten weer op het juiste spoor voorbij de Willem Arntszhoeve.
In de Ridderoordse bossen geen sporen van dassen. Wel prachtige lichtval op de groene en bruine varens. Dan hebben we opeens vette lol. Een sproeier met slootwater zwenkt rond op de grens van weiland en bos. Wij rekenen uit hoelang de straal niet op de 75 wandelpad straalt, die wij moeten passeren. In hoog tempo hollen wij met rugzak over de nattte zandweg, waar de druppels nog uit de takken vallen. En de sproeier komt al naderbij! Mond dicht en doorrennen...Net aan gelukt! En mooie foto's met regenboog.
Bij de Mauritshoeve verzorgen we op het terras tussen de Gooische vrouwen onze dorstige kelen.
En drie kwartier later zijn we op ons logeeradres Puur in Lage Vuursche, het beste hotel van Utrecht in 2013. Onze kamer is verre van sfeer vol. Maar er zijn handdoeken en een achterdeur met terrasje met uitzicht op een camper. Even opfrissen en dan naar de pannenkoekenboulevard. Buiten eten en thuis nog even wifi-en. Dat valt nog niet mee. Trage Vuursche...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten