Ik heb zo'n beetje mijn vaste wandelmaatjes de afgelopen drie jaar met wie ik korte of langere afstanden afleg op de LAW-paden en Streekpaden. Wat leuk is het dan om te ontdekken dat twee oud-collega's ook best graag wandelen. En wat bijzonder om twintig jaar na onze samenwerking gedrieën op het Utrechtpad te lopen.
We spreken af bij restaurant Schimmel in Woudenberg, waar we 2 auto's achterlaten. We rijden in 1 auto naar restaurant de Dennen in Scherpenzeel, waar we natuurlijk (!) beginnen met een kop thee. Helma wil daarna uit gewoonte alweer in de auto stappen. Maar nee, we steken over en gaan het onverharde pad op. We wandelen over klompenpaden langs boerderijen en weilanden, en door stukjes bos. De varkenslucht dringt in onze neuzen door. Met drie naast elkaar wandelen is wel eens lastig, dus af en toe in ganzenpas.
Kletsend lopen we de eerste kilometers. In het park bij Huis Scherpenzeel is het even zoeken naar een bankje. Eindelijk vinden we er een en eten we van onze lunchpakketjes. Het is
gelukkig nog steeds droog. Aangesterkt staan we op en lopen naar rechts. Om er een poos later achter te komen, dat we naar links hadden gemoeten. We zien wel weer roodgele markering, maar hier hebben we al gelopen. We hebben geen zin om een schuldige aan te wijzen of een klacht in te dienen. Feit is gewoon dat we flink lopen dwalen voor we weer op het juiste spoor zitten.
Foto's bekijken op een schermpje terwijl je loopt, is niet heel handig. Dus strijken we neer op een kazenmat van de Grebbelinie aan het Valleikanaal en bewonderen daar elkaars kroost. Na tien kilometer zijn we terug bij auto. Mijn nieuwe Meindl- wandelschoenen zijn nu goed ingelopen. We nemen ons voor nog vaker met elkaar aan de wandel te gaan. Goed bezig!
 |
| Huis Scherpenzeel |
 |
| Valleikanaal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten