Sint Anthonis - Mill (17 km)

Gelopen op dinsdag 16 april 2013 met Yvette (route)

Diep respect heb ik voor mijn wandelmaatje Yvette, die het Vierdaagse Kruisje op zak heeft. Niet letterlijk op zak, maar vandaag gaan we dan toch wel samen het Maas- en Peelliniepad op. Ik haal haar op met de auto en wij gaan spijbelend op pad, terwijl dochterslief met schooltas onder de snelbinders naar school fietsen. Het begint al leuk met de autorit. De route die we van Mill naar Sint Anthonis rijden is exact dezelfde route als die we meermalen fietsten met het Vossenkamp. De rotondes, de boerderijen, we herkennen het allemaal. De forsythia bloeit en ook wat roze bloesemboompjes en een enkele magnolia. Alles drie weken later dan normaal.

De parkeerplaats van de Ullingse Bergen is zo goed als leeg. Jammer, dat betekent dat het restaurant nog niet open is en we dus zonder koffie op pad moeten. Waar is die handige thermoskan-beker die niet lekt? We lopen langs de bosrand van dit Brabants bos. Het is grotendeels loofbos afgewisseld met boerenlandschap. Ondanks de veeroosters komen we geen grote grazers tegen. Voorbij een stuk hei lopen we daadwerkelijk langs de Beugense Peel, waar het Vossenkamp altijd was. Nu zijn we vlakbij De Bergen Wanroy. Is hier koffie voor ons? Helaas helaas. Alles is uitgestorven. Op een verlaten speeltuin plegen wij een plasje achter het toiletgebouw en doen een boterhamstop aan de picknicktafel. Wat een katjes hier in het gras!

Ullingse Bergen

Katjes bij de Bergen Wanroij

Een uniek katje

Af en toe breekt de zon door en zien we de eerste hommels en vlinders. Wandelaars komen we nauwelijks tegen en de boerderijen zijn ook verlaten.  Maar kijk, daar is een camping die een soort van open is. Het terras wordt met een hogedrukspuit schoongespoten. En de baas maakt een kopje koffie voor ons, dat we op een bankje in de zon nuttigen. Op het raam de overlijdensadvertentie van Rinus van de Bingo.

En daar gaan we weer, door natuurgebied de Molenheide (niet Mookerheide). Bij de Paddenhoofseweg is het even flink schrikken van drie keffende terriers. Maar lang leve Yvette, die de hondjes met handgeklap voor onze voeten opjaagt. Ze blijven ons volgen tot de laatste meter van het erf. En als we even later aan de overkant van het Peelkanaal weer de boerderij passeren, aarzelt de dapperste of hij naar de overkant zal zwemmen... Hij heeft niet door dat er even later een bruggetje is. En nog vele. Het lijkt allemaal net aangelegd, langs de vele kazematten die hier nog zijn. Ook lopen we twintig meter over het Duitse Lijntje, een verdwenen spoorlijn die liep van Boxtel tot Duitsland.

Molenheide

Paddenhoofseweg

Duits Lijntje bij Mill

De Trouwkapel heeft de gevechten van 10/11 mei 1940 doorstaan en is in de jaren 80 volledig gerestaureerd. Helaas zit de deur op slot.  Nu zijn we dan toch in Mill aangekomen. Yvettes auto staat er nog, en we vinden de weg terug naar mijn auto bij de Ullingse Bergen. Fijn gewandeld vandaag. En binnenkort doen we het vervolg van Mill naar Grave.