De regen drupt op de voorruit en ik luister naar het hoorspel "Karakter". Zo zonnig als het gisteren was op mijn wandeling bij Arnhem, zo bewolkt en miezerig is het vandaag. Op de parkeerplaats van restaurant Juffrouw Tok in Ede wacht ik Elise op. Vrolijk zetten we samen mijn auto bij kasteel Hoekelum. Kan ons het schelen, die drijfnatte wegen: het ruikt vast lekker in het bos.
Voor Elise is het een primeur: een lange-afstandswandeling. En 9 kilometer is niet gering als je geen wandelschoenen hebt. Maar zilveren laarzen voldoen toch ook? En een zoon is zo vriendelijk geweest zijn rugzak uit te lenen. De bossen zijn oranje-gekleurd. Het heeft vannacht flink geregend, dus de modder spat ons om de kuiten. Een stuk wandelen we langs de spoorweg. Helaas is de A12 lang te horen. Maar met de oren dicht is de natuur hier prachtig. Sporen van zwijnen, die gewroet hebben in de aarde. Veel eikeltjes en dennenappeltjes op de wegen. Berkenbomen die al kaal worden.
Aan de overkant van het spoor komen we op smalle weggetjes, waar de afgelopen weken niemand gelopen lijkt te hebben. Het hoge gelige gras hangt vol waterdruppels, en maakt onze broeken drijfnat. We kunnen de boel wel uitwringen! Ook beginnen de sokken wat te soppen. Maar: er zijn paddenstoelen! En we zijn best goed in het volgen van de roodwitte markering.
We eindigen bij de Ginkelse heide, waar we eerder met collega's gelopen en gepicknicked hebben. De schaapskudde is er. De blonde woeste herder en zijn zwart-witte herdershonden zijn nog bij de schaapskooi, terwijl de schaapjes tussen de heipollen scharrelen. Gezellig, hoor. Voldaan komen we terug bij de auto. Elise verdient een sticker. Tip: vergeet hem niet van het voorhoofd te halen.
 |
 |
| parallel aan spoorbaan ede- arnhem |
 |
| Ginkelse hei |
 |
| schaapskooi Ede |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten