Waar ik tien dagen geleden moe en ziekig aankwam bij de finish in Sittard, starten Margot en ik vandaag op hetzelfde punt fit aan de start. Nico en Vera rijden door naar de stoomtrein in Valkenburg. Wij gaan er lopend heen. En zelfs nog iets verder, want we hebben twee nachten een B&B geboekt in Terblijt: de Bonte Haan.
In de winkelstraten wordt de troep van Koninginnedag opgeruimd. Vanaf de Markt begint het Pieterpad. We lopen de stad uit langs zeven voetvallen (nee, geen voetballen, dat toernooi was gisteren, en Vera heeft de beker thuis!). Na de Rosakapel wordt de weg een onverharde holleweg. Later wordt de weg asfalt. Daar lopen heel veel en hele snelle Harry Potter spinnen. De ijssalon in Windraak is helaas nog gesloten. Het wordt warm, en we trekken de truien uit bij de drenkplaats in Windraak. In het daarop volgende natuurgebied met veel grote muggen gaan we op en neer langs houten trappen. Ik zie een muisje, geen korenwolf. Ook hier weer kapelletjes en holle wegen. En gek genoeg ruikt het naar zee, net als we heel veel schaapjes zien, die ons aan Texel doen denken.
Het is inmiddels lunchtijd en dan ligt daar mooi op de route: kasteel Terborgh. Deze carréboerderij staat ook in Madurodam. Op het terras komt net een tafeltje vrij. Aan de pannenkoek en Limburgse vlaai. We raken aan de praat met een gepensioneerde man met rugzak en wandelstok aan hety tafeltje naast ons. Hij is een paar dagen geleden begonnen met zijn persoonlijke pelgrimstocht naar Rome: Van St Jan (in Den Bosch) naar de St Pieter. Vanaf Maastricht heeft hij 2200 kilometer voor de boeg. De eerste dage - met een bepakking van 15 kilo- zijn hem niet meegevallen.Hij woont in Bredeweg. We zullen in de gaten houden of zijn boek gaat verschijnen. Ik heb net deze week het pelgrimsboek van Simone Ahwina gelezen: Ik ga op reis en laat achter. Hij kent het ook.
Het is echt klimmen en dalen vandaag. Met prachtige Hollandse luchten. En wat wordt het warm: vooral bij het plateau waar gewaarschuwd wordt voor modelvliegtuigjes. Inderdaad scheert er een paar keer een kleine straaljager langs onze oren. Omdat ik zoveel gewandeld heb de laatste weken en maanden, valt het op dat de natuur nu eindelijk echt weer groen wordt. Het mais schiet uit de grond en bijna alle bomen hebben weer blad. In de buurt van Terstraten (met mooie boerderijen en vakwerkhuizen) is het Pieterpad heel erg mooi: het is een smal paadje langs de kronkelende en snelstromende Platsbeek. Een eend geniet van zijn wildwaterbaan.
We wandelen weer even in de bebouwde kom, nu van Schimmert met de watertoren achter de bloesembomen. Dan volgt er een bos, het Ravensbosch, met schaduw! Bij Valkenburg valt je pas goed op hoe groot het hoogteverschil hier is, met de autobaan op grote pijlers. Waar de officiële etappe eindigt, gaan wij nog 5 kilometer door. Nog even een pauze op een bankje (nee, niet die met de brandnetels), langs en over de Geul. Wat een mooi bos is dit. Wel een stijgend lang pad. Het heet dan ook lange Bergweg. We zien de eerste mergelrotsen en zetten koers naar Terblijt. Nico en Vera zijn tien minuten voor ons bij de B&B. Vera staat al klaar met het fototoestel. We kunnen gelijk wat drinken op het terras. En dan snel de wandelschoenen uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten