Soest - Maarn (21 km)

Gelopen op zondag 25 november 2012 met Alette en Wendeline (route)

Weer een nieuwe logistieke variant: we zetten drie auto's bij respectievelijk eindpunt,op twee derde en bij het startpunt. Het waait hard vandaag. Maar we lopen in de bossen en van west naar oost, dus hebben er geen last van. Het is een mooi geluid om de storm door de boomtoppen te horen razen. Het roept het gevoel op van 'het heerlijk avondje is gekomen'. Tijd van surprise-stress en  uitwisselen wat jij vanochtend in je schoen vond.

Bij de Lange en Korte Duinen - ik weet nooit welke het zijn- zet een behulpzame vrouw ons professioneel op de foto, zonder tegenlicht en met mooie achtergrond. Af en toe miezert het een beetje, maar het stelt niet veel voor. Ik heb er inmiddels al meer dan 300 kilometer opzitten van het Trekvogelpad. Door ziekte van Guus verviel vorige week de etappe Durgerdam- Gein. En dan wacht alleen nog het oostelijk eind van Borculo naar Enschede, zo'n 45 km. Voor vandaag staat er weer eens een lekker lange tocht op het programma: een halve marathon. Gelukkig hoeven we hem niet hard te lopen. Vooralsnog worden we bijna omver gereden door tig mountainbikers, die als zwartbemodderde mannetjes uit de bossen opduiken.

Bijna alle blad is inmiddels van de bomen af. En deze storm waait de laatste er ook nog af, terwijl ook de bladeren op de grond rondstuiven. Het heeft veel geregend de afgelopen dagen. We boffen dus echt vandaag. Want het zonnetje breekt door en het wordt droog. Bij het Kontakt der Kontinenten is de route wat onaantrekkelijk (veel asfalt en autoverkeer), en lopen we ook nog even 200 meter fout, omdat een fiets geparkeerd staat voor de rood-witte markering.

Op deze etappe zit geen horeca (behalve theehuis 't Hoogt na 3 km), dus rusten we uit op bankjes. Dat doen we in de wijk Apollo, die in de jaren vijftig is gebouwd voor de in Soesterberg gelegerde Amerikaanse militairen. Toeval of niet, maar hier worden we opgeschrikt door een enorme knal, terwijl we onze boterham eten  in de speeltuin. Langs de wandelpaden veel prikkeldraad en waarschuwingsborden met enge honden.

Al kletsend bereiken we Austerlitz, waar Alette besluit gewoon verder te wandelen tot het eind. We lopen dus langs haar auto (ook hier een stop bij de speeltuin) weer het dorp uit. De piramide van Austerlitz kennen we allemaal wel, dus daar maken we zeker geen omweg voor. Het ruikt hier heerlijk naar dennen, wat de gedachten verplaatst naar kerst. Nog één maand en dan is het alweer eerste Kerstdag. Een rond gebouwtje doet ons denken aan het Capitool in 's Graveland. Op zondag na kerktijd moest je thuis ook nog eens een uur stil zijn als er op TV eindeloos werd gediscussieerd door oude grijze wijze mannen.

Vlak voor Maarn is er nog een klein heidegebied met een eenzame (?) lariks. Weer veel hondenuitlaters hier.  En dan stappen we de bebouwde kom van Maarn in, waar Wendeline de auto heeft geparkeerd. Goed doorgestapt: binnen vijf uur de 21 km volbracht.

Heelsum - Heveadorp (7 km)

Gelopen op vrijdag 23 november 2012 met Vera (route)

"We zijn niet bang voor een spatje regen". Met deze positieve gedachte beginnen we aan onze wandeling. Eigenlijk zijn we wel een beetje maf. Om op zo'n druilerige grijze dag het wandelpad op te gaan. En Vera moet daarvoor eerst nog bijna drie uur reizen.. Maar we zien elkaar zoals afgesproken om 11.30 uur bij bushalte Het Beekdal in Heelsum. De regenjassen aan, een extra regenponcho om, en de route in een plastic hoesje. We gaan ervoor. We hebben gisteravond besloten de etappe in te korten. We lopen slechts 7 kilometer met halverwege een stop bij kasteel Doorwerth.


Bij de volkstuintjes van Heelsum begint de wandeling van vandaag. Vera poseert er als vogelverschrikker. Volgende bezienswaardigheid is het kerkje van Heelsum, dat op een terp is gebouwd begin 16e eeuw. We lopen langs weilanden en bosranden. Ook de paarden hebben regenjassen aan. De bossen zijn een en al oranje. De takken al behoorlijk kaal, en op de grond een bladerentapijt. We letten ontzettend goed op de markering, wat best lastig is als je elkaar al een poos niet hebt gesproken.

Heelsum

Onder de A50 door, een walletje opklimmen en weer verder door de bossen. Het gaat goed. Na vijf kwartier wandelen zijn we bij het mooie ridderkasteel Doorwerth. De natte plunje doen we in het halletje uit, en we lopen de warme zaal van etablissement De Zalmen in. Oef, wat is het druk. Allemaal vrouwvolk aan lange lunchtafels. En een TVploeg?! Het blijkt een congres en inspiratiedag (Krabbenmand?) van Femenergy en Highopes vrouwelijke zzp-ers groeien hier in hun kracht. Goed, wij groeien hier van de kop erwtensoep met roggebrood en spek. En de billen op een schapenvacht van 75 euro. Het trapje naar onze tafel op de vide is steil, maar we zwabberen niet.

Kasteel Doorwerth

De Zalmen

En kijk nou, het is droog geworden! We gaan weer in de benen, eerst een stukje langs de kasteeldijk en later het bos in omhoog. De wegen slingeren met haarspeldbochten door het steile bos. Vera beschermt mij voor springende honden. Helaas missen we ergens toch een afslag, want we komen Heveadorp niet in waar het zou moeten. Maar gelukkig stuiten we op een aardige inwoner die met ons meeloopt naar de bushalte. Ondertussen horen we zijn verhaal over Heveadorp: Hevea was een rubberfabriek. De directeur liet voor alle arbeiders Engelse cottages bouwen. Het dorp staat nu nog vol met deze huizen met rieten daken, terwijl de fabriek is overgenomen door Vredenstein en verplaatst. Ook vertelt hij dat hij zelf bijna alle LAW-paden in Nederland al gelopen heeft. Morgen loopt hij de laatste etappe van het Havezatenpad. Hij beveelt de GR5 naar Nice aan, alhoewel hij zelf "maar" tot de Mont Blanc is gekomen.

Wel, voorlopig houden wij het bij eindpunt bushalte Van Beeklaan in Heveadorp. Zeer voldaan stappen we allebei in de bus. Vera de ene kant op, ik de andere. Volgende gezamenlijke wandeling wordt ergens op het Hollands Kustpad, met zon graag.

Haarlem - Overveen (3 km)

Gelopen zondag 11 november 2012(route)

Een goed begin is het halve werk. Vanmiddag maak ik een kleine start met het Hollands Kustpad. Zomaar midden op de route. Van station Haarlem tot Overveen. Het is een krappe 3 kilometer. Maar voor mij even een goed rustpunt op de drukke dag. Uschi, hoewel dol op wandelen -getuige haar koffiemok-, heeft vandaag geen tijd om een stukje me met mee te lopen. Dat wordt dan 2013. Dan hoop ik meer etappes van het Kustpad te gaan lopen. Het boekje is al in huis, en heb ik vandaag in de tas gestoken.

De auto parkeer ik bij station Overveen. De blauwe schijf geeft me een uur om hier weer terug te keren. Op het perron horen twee vrouwen mij uit over het verschil tussen een NS wandeling en LAW-paden. Ik leg het uit. En mijn stem wordt herkend door weer een andere vrouw op het perron. Wat gezellig, een alt van mijn oude koortje. Ik zit bij haar in de coupé tot we na een paar minuten bij Haarlem zijn.  Nu even geen gekwek en gewoon doorstappen en wat foto's maken.

De zon schijnt en Haarlem is blij. De bakfietsen staan in de voortuin, kinderen wassen de auto, een jongetje brengt zijn bestelling van de kinderpostzegels langs de huizen. De bladeren worden geharkt en de boomtakken en heggen gesnoeid. Zo rommelt Nederland aan op een zonnige zondagmiddag in november en ik geniet ervan.

Haarlem CS

Spaarne

Frans Hals buurt Haarlem

heg in Haarlem

Julianalaan Haarlem

Gein - Weesp (7 km)

Gelopen op zaterdag 10 november 2012 met Diana (route)

Deze zatermiddag bedenken we een nieuwe logistieke variant voor een (halve) etappe van het Trekvogelpad. We nemen 1 fiets aan de hand mee. Dat maakt het mogelijk dat Diana na een paar kilometer op de fiets stapt voor nog wat boodschappen. En als ik dan doorloop naar het eindpunt en met OV terugkeer naar haar huis, staat de avondmaaltijd klaar.

Vanmiddag ontdek ik de schoonheid van Amsterdam Zuid-Oost. Aan de uiterste grens van de stad ligt dit paradijsje. Het zal ook nooit bebouwd worden. Een fietspad door aangelegd bos, vogelgeluiden, in de verte de boerderij van boer Gijs.  Diana laat de bult zien waar de kinderen de afgelopen winters sleetje hebben gegleden.

de rand van Amsterdam

Vooral de weg met knotwilgen langs het Gein is schilderachtig. Het riviertje kronkelt. Een kapel is nu tentoonstellingsruimte. Mondriaan heeft hier veel geschilderd. Waar is iedereen op deze zaterdagmiddag?

Gein

Kapel in Gein

Gein

Bij Driemond stapt Diana op de fiets. Ik loop over de brug over het Amsterdam Rijnkanaal richting Weesp. Het wordt al vroeg donker. Binnen gaan de lichtjes aan. In Weesp is de kerstverlichting nog niet opgehangen, maar dat zal vast niet lang meer duren. Iets over vijven ben ik op station Weesp en probleemloos drie kwartier later bij Diana en Jeroen thuis. Inderdaad kunnen we gelijk aan tafel. Kikkererwtensoep en vette kippensoep, mmm.

Amsterdam Rijnkanaal

Molen in Weesp

Weesp

Spreeuwenzwerm

Velp - Dieren (16 km)

Gelopen op zaterdag 8 november 2012 met Saskia (route)

Ik ben de mevrouw met het boekje die om 09.00 uur uit de trein stapt bij station Velp. Saskia wacht me al op. We lopen links rechts door wat straten om op ons gevoel precies uit te komen waar we vorige keer zijn geëindigd. De route die we vandaag lopen is identiek aan de populaire NS wandeling Veluwezoom.

Het lopen langs de Beekhuizer Beek is op deze herfstdag als een sprookje. De oranje bladeren op de grond en aan de bomen zijn betoverend. Er zijn behoorlijke hoogteverschillen. Het lijkt wel de Droomvlucht!,zegt Saskia. Een goede vergelijking, Maar hoe gaat nou ook alweer dat liedje... Thuis snel gevonden.

Een stoep in Velp

Esdoorn

Beekhuizer Beek

En dan zien we plotseling vlak boven de beek een ijsvogeltje vliegen. Super!!!! Knalblauw en lange snavel, onmiskenbaar. Wauw, die heb ik in Nederland nog niet eerder gespot. Mijn dag is al goed. Verderop komen we bij de plek waar de beek begint, de sprengbron. Het doet me denken aan de vierkante kaartjes van Carcasonne. Daar zit ook het begin van een rivier bij.

We lopen deze wandeling non-stop en in stevig looptempo. Dat is soms wel glijden over de bladeren en gladde boomstronken. Ook is het pad modderig. Maar wat een geweldige kleuren om ons heen. Al die beukenbladeren op de grond.

spreng van de Beekhuizer Beek

Bij de Posbank zijn de kleuren weer anders. De uitgebloeide donkere hei, met af en toe een helgroene berk met witte bast. Het is adembenemend. En dat des te meer, omdat je weet hoe druk het hier in de weekenden is. En nu lopen wij hier zomaar op een donderdagochtend. En komen maar een enkele meneer tegen. "Hé Frans!, roept Saskia. Zij herkent haar vroegere buurman. En hij haar. We kletsen een minuut of tien over het genot van wandelen. En hij heeft - net als ik- een biebboek in de rugzak om na afloop van het wandelen via de bibliotheek weer naar huis te gaan.

Posbank

Posbank

Posbank

Onzalige Bossen

Het tweede deel van de wandeling gaat - stijgend en dalend- langs kaarsrechte beukenwegen van de Onzalige Bossen richting Carolinahoeve. Hier buigen wij van het Maarten van Rossumpad af om naar station Dieren te lopen. We hebben de endorfines weer goed aangemaakt: in vier uur tijd hebben we ongeveer 16 km afgelegd. De trein van 13.07 uur heeft een paar minuten vertraging, waardoor ik die toch nog haal. Binnenkort gaan we weer verder noordwaarts. Eerst doezelen in de trein.

Weesp - Naarden (12 km)

Gelopen met Hilde en Nienke op zondag 28 oktober 2012 (route)

Zonder gedoe treffen we elkaar op de afgesproken tijd en plaats: 13.00 uur op station Weesp. Hulde aan ons. Met de wandelstappers aan (en de buks in de rugzak?) gaan we het Trekvogelpad onveilig maken. Eerste extra meters zijn er al in het centrum van Weesp: een brug ligt opgebroken, dus we moeten de Herengracht wat verder aflopen. Het stadje is een apart bezoek waard, maar wij verlaten het snel langs torenfort Ossenmarkt. Tijdens het stukje dat we volgens de kaart langs de Vecht lopen, is het riviertje nauwelijks te zien door de woonboten en huizen die hier pal op elkaar staan.

We lopen over de Reaalspolderweg. Het geluid van meeuwen op het grasveld. Door een gunstige westenwind horen we geen autogeraas van de A1. Vlak voor we het natuurgebied van het Naardermeer in gaan rusten we uit op een bankje. Maar niet te lang, anders koelen we af. Vanochtend lag de rijp op de velden en moest de auto voor het eerst gekrabd. Dat het een koude nacht was, had ik gisteravond al gemerkt. We deden mee aan de Nacht van de Nacht. Een bijzondere ervaring, al was de ervaring van de diepe duisternis dankzij de volle maan niet zo intens als een vorige keer dat we meededen. Dit Naardermeergebied in de rook van Amsterdam ligt vast in een behoorlijk lichtvervuild landschap.

Weesp aan de Vecht

Op de Keverdijk

Nu overdag is het met 11 graden, weinig wind en volle zon heerlijk wandelen. We worden ingehaald door drie wandelaars die het Westerborkpad lopen, dat vorig jaar geopend is. In het Naardermeer zijn een paar afgelegen boerderijen. De laatste peren worden er van de bomen geschud. We zien - ook vanuit de observatiehut- geen exotische vogels, of vermoeden althans niet dat dit bijzondere gevleugelden zijn: meeuwen, ganzen, een reiger en zwanen. Hilde weet te vertellen dat het Poolse zwanen zijn, gezien hun zwarte poten. Hollandse zwanen hebben oranje poten. Weer wat geleerd.

Naardermeer

Poolse zwanen

Rustig wandelend bereiken we het einde van het natuurreservaat en gaan Naarden in. Ik loop nog even 1,5 km extra om de officiele route van deze etappe te voltooien. Vorige maand startte ik met Annemieke namelijk halverwege Naarden. Vrolijke Bruna-tegels heeft Naarden. Dat doet me denken aan de dood van Joop Stokkermans deze week, die zoveel pakkende liedjes en tunes componeerde waaronder de musical Nijntje.Wat een muzikaal talent was deze man.

In Naarden Vesting lopen we langs de Grote Kerk (van de Mattheuspassion) en laten ons fotograferen bij het standbeeld van pedagoog Jan Amos Comenius. Het speurwerk langs de horeca gaat moeizaam: wat leuk lijkt is nog niet open, heeft alleen een lunchkaart of is wel erg aan de prijs. Uiteindelijk belanden we bij eetcafe Bastion, wat een gouden greep blijkt te zijn. We eten verrukkelijke paprikasoep, zalige makreel/ vegetarische schotel, en koffie met heerlijke cheesecake toe. Alleen maar superlatieven voor deze maaltijd en de hele middag! In het donker lopen we terug naar station Naarden-Bussum: ook dat lukt nog.

Comenius in Naarden

Vorden - Borculo (22 km)

Gelopen met Nico op woensdag 17 oktober 2012 (route)

Vandaag weer een nieuwe logistieke variant. Met de auto naar station Ruurlo, en vandaar met de trein een stationnetje terug, naar Vorden. We zien vanuit de auto onderweg de zonsopgang: een vuurrode bol die probeert boven de wolken te komen.

Het is druk in de trein op deze woensdag in de herfstvakantie. Bij het verlaten van de trein begint het te miezeren. Dus lopen we stevig door. De eerste zes kilometer lopen we binnen een uur. Af en toe moet zelfs de plu op. We zien overal paddenstoelen in alle formaten en tinten. En ook heel veel vliegenzwammen! Op een bedje van oranje bladeren, of zachtgroen mos. Een echte herfststorm hebben we dit jaar nog niet gehad. Toch ligt er al veel blad op de grond. De bomen kleuren diep in geel, rood, bruin en oranje. Dit landschap, waar bossen, weilanden en akkers elkaar afwisselen, is zo mooi in de herfst.

We speuren naar wild, maar door het tijdstip en de regen spotten we niets. Nico kent wel de Achterhoekse damherten en fazanten van kerstdiners in zijn jeugd.

Het mais wordt van het veld gehaald. Het ruikt lekker naar kuilgras bij de boerderijen. Een trekker rijdt over de bult voer. De boerderijen zijn statig met vaak rode luiken en op het erf een waterput. Bij één loopt een vrouw met zeer ernstige reuma, zodat haar rug in een hoek van bijna 90 graden staat.

Het miezert steeds harder, tegen de weersverwachting in. De wegen zijn modderig. Gelukkig is pannekoekenrestaurant de Heikamp in Ruurlo open. Bij het haardvuur drogen we op, met koffie, jan hagel en appeltaart. En dan is het opeens droog! We gaan niet het doolhof in, maar gaan weer het Trekvogelpad op. We besluiten om te proberen na Ruurlo nog 7 km af te leggen. Dat komt mij goed uit in verband met de planning van de laatste twee etappes. Na de Zevensprong (nee, volgens ons toch niet die van de NCRV) lopen we langs de Baakse Beek. Helaas krijgt Nico last van knie, enkel en liezen. Uiteindelijk besluiten we dat hij richting auto loopt en mij 5 kilometer verderop weer oppikt. Zo gezegd, zo gedaan.  Een echte herfstwandeling in de benen!

De Heikamp in Ruurlo

Kasteel Ruurlo