Afsluitdijk (22 km)

 Gelopen op dinsdag 29 juli 2025 met Emmeke

 De fish and chips zijn gisteren Harteluk verorberd.We genieten nog eenmaal van ons groene terras, voordat we om half 9 in de benen gaan. Het ontbijt deels op en deels in de rugzakken.

Er wordt al jaren gewerkt aan de Afsluitdijk, maar nu is hij voor het grootste deel weer bewandelbaar en fietsbaar. Slechts op de sluizen moeten we gebruik maken van een fietsbus. Het uitzoekwerk op de website heeft uren gekost. Maar het gaat vast goed komen vandaag. We zien al zo lang uit naar deze dag! 

Na 4 km moeten we inderdaad de fietsbus in. Eerst kunnen we nog even koffie drinken uit de bekers, met uitzicht op het Ijsselmeer. De fietsbuschauffeuse houdt van duidelijke taal en regelt het allemaal goed. Bijna wordt er nog een meisje met fiets uit de bus gezet, maar alles komt toch nog goed, ook dankzij de aardige Zwitsers aan boord. Wij stappen na drie minuten weer uit (samen met dit meisje op de fiets) en de daarop volgende uren hebben we geen boekje nodig. Immer gerade aus. Saai? Geen moment! We horen geen auto's, maar alleen het gekabbel van de Waddenzee. We zien rode kreeften aan wier dobberen. De wolken nemen steeds andere vormen aan en we komen maar 1 wandelaar tegen tijdens de hele dag. Wat een zen-ervaring. Het ontbijtpakket is genoeg voor lunch en avondeten, en we hebben genoeg water in de rugzak mee. Een meeuw heeft het op ons brood voorzien en een andere meeuw schijt ons bijna onder. Deze wandeling is echt een top-ervaring. We zien geen troep, geen andere mensen, geen auto's, geen bordjes of reclames: puur de zee, de lucht en de dijk. 

Bij Monument-Noord stappen we bus 350 die na vijf minuten toevallig al komt. Die brengt ons naar Alkmaar en wij krijgen de slappe lach. Iets met witte dingen in Engeland om zelf te maken.

 

 

Damwoude - Oenkerk (15 km)

 Gelopen op maandag 28 juli 2025 met Emmeke

 Vandaag loop ik mijn laatste etappe van het Elfstedenpad. Er ontbrak namelijk nog een stuk van 15 km: tussen Damwoude en Oenkerk. Volgens traditie verdwalen we direct bij de start in Damwoude. Het is ongelooflijk hoe er zoveel bushaltes zijn in één dorp. En het helpt ook niet mee dat ze allemaal twee namen hebben (Fries en Nederlands). 9292 vindt dat heel ingewikkeld.

Na uren reizen mogen we dan eindelijk aan de wandel. Alle regen is al onderweg gevallen. De koffie is mee in de thermoskan, want het is maandag en dus alle horeca gesloten. Er schijnen veel muizen en ratten voor te komen in dit dorp, als we het reclamebord in een voortuin moeten geloven.

Dus stappen we vrolijk verder. Bijna vermorzelen we een Amerikaanse kreeft die het pad oversteekt. Bij een bruggetje met uitzicht op een meer pauzeren we op het randje. Heel voorzichtig zitten en opstaan. En als we weer in de benen gaan genieten we van het roze knikkend wilgenroosje.

Bij Oudskerk staat er een bankje voor ons klaar. We kijken toe hoe Wammes de brug (van de Elfstedentocht) passeert: twee Friese blonde meisjes springen van boord en bedienen de brug.  Onze waterflessen raken bijna leeg. Gelukkig komt er een verkoeling bij een State, waar een houten brug een driesprong heeft. Nu zijn we dan alweer in Oenkerk. De stoel in het bushokje is vastgeketend en het is er maar eentje. Dus nemen we het bankje er achter naast het gesloten café, waar ik een paar maanden geleden nog gezellig buiten at, tijdens een tweedaagse op het Noardlike Fryske Waldenpad.

Eindelijk komt dan toch de bus en zodra we erin zitten begint het te regenen. Goede timing! We stappen op Leeuwarden over op de bus naar Zürich: de kop (of de staart?) van de Afsluitdijk. Want die gaan we morgen doen. 

 

 

Forsterheide - Drielandenpunt Vaals (15 km)

 Gelopen op zondag 13 juli 2025 met Emmeke

Gisteravond was het  gelukkig' goed dineren op het terras  en vanmorgen hebben we de ontbijttafel weer leeggegeten en in de tas gestopt. De stokken zijn weer mee en we worden afgezet bij de bushalte van gistermiddag. We lopen de veldweg in en na 200 meter staan we zo stil mogelijk stil. Er springt een ree over de zandweg en door het korenveld. Hoe rank en bevallig!

Niet veel later moet ik mijn brandnetelbroek aan. Gelukkig past die over het wandelrokje en hoef ik alleen maar even mijn wandelschoenen uit en aan te doen. Zo gepiept. Het smalle weggetje is de landgrens tussen Nederland en Duitsland. De bijen - of zijn het hommels? - smikkelen van de zonnebloemen. Een muisje rent over Emmekes schoen. Een buizerd zit op een paal en wij genieten. We gaan er maar even bij zitten en kijk daar is het vijftal wandelaars van gisteren weer.

En als we een half uur later neerstrijken op het terras van Bellevue gaan we maar niet naast hen zitten. Wij kiezen het ronde tafeltje op de eersterang. Superseats. Met super Kaffee und Kuchen. Er zitten meer DMT-ers op het terras. Via een smalle weg aan de rand van het bos, en op best wel flinke hoogte zetten we koers naar Vaals. Dit is echt een prachtig stuk: langs water met zon op de laaghangende frisgroene takken. Een zware plons doet ons schrikken, maar het is slechts een herdershond. Gelukkig springt hij alleen maar achter de takken van zijn baasje aan en laat hij onze wandelstokken met rust.

In Vaals is het koopzondag en steken we met gevaar voor eigen leven de weg over. Hier zijn we weer in Nederland. De Keltenweg brengt ons bij het Vaalserbos, waar we de Wilhelminatoren niet zien want die is een paar maande geleden ingestort. Op een kei aan de ingang van het bos hebben we een telefoonstop voor apps met het thuisfront over vaarbewijzen en sollicitatie-opdrachten. De route naar het Drielandenpunt vinden we ook weer foutloos. De frituurlucht is zo doordringend dat we er hard voorbij lopen. Een bankje onder een eikenprocessierupsboom is de perfecte stop om uitgebreid in ons op te nemen wat en wie hier allemaal voorbij komt: oldtimers, motorrijders, stelletjes, gezinnen, ....

We zijn content met de start van de DMT. We stappen in bij onze chauffeurs en zijn benieuwd naar het vervolg. Dat zal nog even op zich laten wachten, want eerst gaan we weer naar Friesland en Groningen deze zomer. En ook naar Twente in de herfst. Het blijft een heerlijke hobby.