Op dinsdagavond begint onze mini-vakantie van 24 uur. We rijden naar de Lüttelforster Mühle iets ten noorden van Wegberg. In het pikkedonker bereiken we dit hotel. Pas de volgende ochtend herkennen we precies waar we zijn op de etappe die we in juli liepen.. In het gidsje staat namelijk dat het hotel niet in de molen is. Wel dus.
Na een ontbijt zonder thee maar met zalm aan de Schwalm rijden we in tien minuten naar station Dalheim. Hier liep de trein vroeger door tot Roermond. Nu onkruid op de rails. Nico geniet van de seinpaal. Met het forenzentreintje zijn we in 5 minuten in Wegberg en gaan we echt wandelen. Beetje mistig nog.
Na de verlaten hoofdstraat van Wegberg gaan we over veldwegen. Soms van zand, dan van grind, en helaas ook van gras. Na een kilometer of twaalf krijgt Nico last van zijn knie en heup. Dat is minder. De testbaan van Siemens leidt wel iets af, maar niet genoeg. Ook de paddenstoelensoep in Waldrestaurant tante Lucie helpt wel. Maar ook niet genoeg. Daarom gaan we na het sjieke Wassenberg (soort Wassenaar) in langzamer tempo het bos in richting Wildenrath. Langs een kapel.
Boekje boven het hoofd voor vallende eikels en kastanjes. Extra stop op een bankje. Hier besluiten we dat Nico een shortcut gaat maken. Ik loop de laatste vijf kilometer in straf tempo. Langs de Dalheimer Mühle. Op grensgebied. Bij het station staat de auto nog en ik haal Nico op bij Rödgen.
Ondertussen wel mooi een volle bingokaart: drie hertjes, een wezel en twee eekhoorns.
Op de terugweg rijden we via binnenwegen naar Arcen en dineren we in de Maasparel. Morgen ga ik hier met Wietske verder wandelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten